این قرصها به گونهای طراحی شده اند که بدون آسیب دیدن توسط سیستم گوارش انسان، داروها را در دوزهای مشخص شده به اندامهای بیمار برسانند. این فناوری میتواند در درمان بیماریهایی نظیر سرطان کولون، مشکلات رودهای و التهاب راست روده مورد استفاده قرار گیرد.
پیشگیری از حمله قلبی:
سیستم RNSکه یک سامانه حساس عصبی تأثیرپذیر است و با نام Neuro Pace معرفی میشود، قادر است فعالیتهای غیرعادی الکتریکی که از علایم مشخص در هنگام حملات و سکته های مغزی هستند را تشخیص داده و در مقابل با ارسال سیگنالهای الکتریکی در قالب الگویی خاص و متوسط، از این حملات جلوگیری کند.
لنز های تماسی که قادر به تشخیص بیماری آب سیاه هستند:
دانشمندان با استفاده از تکنولوژِ پزشکی لنزی تماسی و هوشمند با یک میکرو چیپ کار گذاشته شده در درون آن، طراحی کردهاند که میتواند فشار درون چشم را اندازه گیری کند. اگر بیمار به مدت یک روز از این لنز استفاده کند بیماری آب سیاه سریعا تشخیص داده شده و آسیب کمتری به اعصاب بینایی وارد میگردد.
پانکراس مصنوعی برای افرارد دیبتی:
محققان در پی تحقیقاتی که در بیمارستان های ماساچوست و نیز در دانشگاه بوستون داشتند موفق شدند که این طرح را بر روی بیماران تحقیقات انجام شده در بیمارستان ماساچوست و نیز در دانشگاه بوستون موفقیت این طرح را بر روی بیماران مبتلا به دیابت نوع یک نشان داد. این پانکراس حاوی پمپهای انسولین، سنسورهایی برای اندازه گیری قند خون و نرم افزازهای تنظیم کننده عملکرد است.
ساخت پوست جدید:
محققین دانشگاه فارست کشف کردند که چگونه با استفاده از فناوری پرینتهای جوهری، میتوان پروتئینهای موجود در پوست انسان را مستقیما بر روی قسمتهای آسیب دیده پرینت کرده و فرایند التیام یافتن پوست را سرعت ببخشند.
ساخت شبکیه مصنوعی:
محققین دپارتمان انرژی که به نام DOE شناخته شده و متشکل از چندین بیمارستان، آزمایشگاه و صنایع خصوصی است در حال کار بر روی شبکیه مصنوعی هستند. تا اینجا این پروژه موفق شده ارتباط میان سلولهای بینایی و سلولهای عصب که مسئول انتقال اطلاعات بصری به مغز هستند را برقرار کند.
ربات پرستار:
خرس عروسکی روباتیک که با داشتن پوستی حساس و سنسورهای الکتریکی، قادر است نقشی موثر در ارتباط با کودکان داشته باشد. با در آغوش فشردن این عروسک توسط کودک، روبات قادر است وضعیت سلامت کودک را تشخیص داده، مشخص کند کودک در حالت آشفتگی قرار داشته یا احساس آرامش میکند و مهم ترین بخش در تکنولوژی پزشکی است.
ژل ضد خونریزی:
معمولا یک پیشرفت در تکنولوژی پزشکی حاصل سالها تحقیق با بودجه های بالا می باشد. اما گاهی اوقات این پیشرفت ها تصادفی به وجود می آیند. و گاهی اوقات یک تیم کوچک از محققان می توانند با یک نوآوری و خلاقیت این پیشرفت پزشکی را به وجود بیاورند. این مورد آخر در مورد تیم سه نفره ای که توانستند یک ماده کِرِم مانندی کشف کنند که بلافاصله زخم را پوشانده و فرایند لخته شدن خون را به سرعت انجام می دهد، صدق می کند.
ژل ضد خونریزی یک چهارچوب مصنوعی، شبیه به ماتریکس خارج سلولی می سازد. این ماده طبیعی به سلول های بدن کمک می کند که با هم رشد کنند. تا به حال این ماده بر روی موش و خوک مورد آزمایش قرار گرفته و نتیجه بسیار قابل قبولی داشته است. اگر این محصول تجاری شود می تواند جان بسیاری از افراد را به ویژه در میدان های جنگ نجات دهد.